Historia parafii

Historia parafii w Krzeczowie

Pierwsza myśl o parafii pojawiła się we wrześniu 1986 w związku z wypowiedzeniem umowy dzierżawnej na salkę katechetyczną, gdzie dzieci uczyły się religii. Ksiądz Jan Rybak, ówczesny wikariusz w Rzezawie, katecheta w Krzeczowie, radził mieszkańcom znaleźć działkę i wybudować dom katechetyczny z kaplicą. Inicjatywę tę popierał proboszcz parafii Rzezawa – ks. Stefan Broniak.

W celu realizacji tego zadania powołano Komitet Budowy w składzie: Stanisław Samek, Jan Panna, Helena Gorczyca, Henryk Szydłowski, Adam Szydłowski, Franciszek Kowalczyk, Bronisław Marut, Mieczysław Maciejowski, Michalina Pachuta, Józef Piec, Bolesław Wszołek, Jan Famielec, Fryderyk Chrzanowski, Ewa Bigas, Klotylda Skoczek.

Działkę 25 – arów zakupiono wiosną 1987 roku u pani Bronisławy Polak i jej siostry. W 1988 roku siostry za darmo powiększyły jej powierzchnię o dalsze kilkanaście arów.

Aktywność komitetu budowy i mieszkańców dawała nadspodziewane efekty. W tamtym czasie, gdy kościół stanowił mocną opokę katolickiego społeczeństwa, niemal każdy starał się w takim dziele dopomóc, jedni ze względów religijnych, inni na złość systemowi komunistycznemu, który wtedy pod względem ekonomicznym chylił się ku upadkowi. Pomogły też władze Gminy Bochnia Wieś dając zezwolenie na pobór 200 m³ żwiru za 50 złotych (obecnie ½ grosza), a kierownik spółki wodnej Janusz Słowik wybrał odpowiednie korzystne miejsce poboru. Z pomocą pospieszyła Spółdzielnia Transportu Wiejskiego w Bochni udostępniając potrzebny transport samochodowy i koparki (prezesował Józef Śliwiński). Później pomagały władze gminy Rzezawa, Dyrekcja Okręgowa Lasów Państwowych w Krakowie, (której dyrektorował Stanisław Majewski) – przydzielając 50 m³ drzewa i leśniczy Józef Mączka oraz Kazimierz Wojas, którzy je odpowiednio wskazali.

Ponieważ zezwolenie na inwestycję było obiecane – dnia l maja 1988 poświecenia terenu pod budowę dokonał dziekan dekanatu bocheńskiego, ks. Karol Dziubaczka przy licznym udziale mieszkańców i zaproszonych gości. Za zebrane przy tej okazji datki pieniężne zakupiono potrzebne materiały, których wystarczyło nie tylko na zbudowanie plebanii i fundamentów kościoła, ale i na dalszą jego część. Urząd Gminy słowa dotrzymał i dał zezwolenie na budowę z datą 13.05.1988. By nie tracić impetu zaraz po pracach wiosennych w polu i przygotowaniu terenu – dnia 10 lipca 1988 przystąpiono do robót budowlanych własnymi siłami mieszkańców w oparciu o zatwierdzoną dokumentację typową (wg której zbudowano między innymi kościół w Tworkowej). Podstawowe wykonawstwo zapewniali wierni, wyznaczani kolejno wg zapotrzebowania ustalanego przez majstrów murarskich i ciesielskich. Posiłki dla pracujących przygotowywały gospodynie z darów w naturze i trochę z zakupów (wtedy były już duże trudności zaopatrzeniowe).

Budowę kościoła i plebani w ich podstawowej części finansowano ze zbiórek od mieszkańców. Komitet wyznaczył 7 zespołów 2 osobowych, które w każdym miesiącu obchodziły mieszkańców wsi. Datki wpisywano na osobne listy z datą, kwotą i podpisem darczyńcy. Zespoły były skrupulatnie rozliczane przez komitet budowy ze wszystkich wpływów i wydatków.

Od 01.01.1989 Parafia w Rzezawie – za zgodą ks. Biskupa – jedną składkę w miesiącu przeznaczała na budowę naszego kościoła.

Wśród indywidualnych sponsorów wyróżniają się:

– Józef Kołodziej mieszkający w Kanadzie (ofiary pieniężne), Franciszka Kotowicz – reemigrantka z Francji, która zakupiła monstrancję, kielich, patenę i szaty liturgiczne, Zakład Kamieniarski Monetów – tablice marmurowe (kamień węgielny), Franciszek Surma i Franciszek Kutyba – zegar szafkowy do kościoła. Marian Wojewoda – instalacja elektryczna i nagłośnienie, Józef Poznański – murarz, który za minimalną opłatę wykonał najniższą kondygnację obecnej kuchni i jadalni, Franciszek i Filip Kowalczykowie, którzy ufundowali obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.

Ludzi, świadczących robociznę przy zwózce, załadunku i wyładunku materiałów, robotach ziemnych, betoniarskich i pomocniczych trudno wymienić ze względu na dużą ich liczbę. W kulminacyjnym okresie przy zalewaniu płyty do pracy zgłosiło się 120 osób. Bardzo wiele rzeczy z wyposażenia kościoła było fundowanych przez różne grupy zawodowe jak np. kolejarze i hutnicy a także przez róże różańcowe.

10 września 1989 nastąpiło wmurowanie i poświecenie kamienia węgielnego przez księdza biskupa Józefa Gucwę. Również od 10 września 1989 obowiązki kierowania budową kościoła przejął z nominacji Biskupa ksiądz Stanisław Janusz, mianowany proboszczem w Krzeczowie. Jego zadaniem było kierowanie dalszą pracą przy budowie kościoła: budowa kościoła powyżej fundamentów, położenie dachu na budynku plebanii, uporządkowanie i ogrodzenie kościoła, wyposażenie kościoła, budowa dzwonnicy.

Odtąd w parafii odbywały się nabożeństwa pod gołym niebem, celebrowane przez proboszcza, ks. Stanisława Janusza, dojeżdżającego z Rzezawy. 18 XII 1990 r. oficjalnie wydzielono samodzielną parafię Krzeczów z macierzystej Rzezawy.

Przy bardzo dużym zaangażowaniu nowego proboszcza ks. Stanisława Janusza i parafian prace budowlane nadal przebiegały sprawnie tak, iż dnia 18 września 1994 doprowadzono do konsekracji kościoła.

Pomimo odmiennych sugestii, mieszkańcy Krzeczowa jednogłośnie uchwalili, że ich kościół będzie nosił wezwanie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Swoją argumentację uzasadniali tym, iż we wsi kwitło pijaństwo, było dużo nieszczęśliwych, trudnych do wytłumaczenia wypadków, od których może ich ustrzec tylko opieka Matki Bożej.

Tylko od 1972 roku do powstania parafii m.in. zdarzyły się następujące nieszczęśliwe wypadki:

• zginęło dziecko idąc ze szkoły po Pierwszej Komunii Świętej,
• spadł z mostu i utopił się w Wiśle kierowca samochodu ciężarowego,
• zginęła mieszkanka w katastrofie samolotu,
• piorun poraził rolnika idącego z pola,
• 3 chłopców spaliło się w samochodzie,
• 3 osoby zginęły pod pociągiem.

Oceniając w wymiarze ludzkim wezwanie do pomocy Matki Boskiej „opłaciło się”, bo od czasu udania się pod Jej opiekę poważnie ograniczono we wsi pijaństwo, nie wydarzyły się nadzwyczajne nieszczęśliwe wypadki.

26 XII 1992 r. dokonano poświęcenia dzwonów (Maryja, Józef, Stanisław), ufundowanych przez parafian. 3 V 1993 r. poświęcono cmentarz, położony w niedalekim sąsiedztwie kościoła. Uroczysta konsekracja i poświęcenie nowej świątyni miały miejsce I8 IX 1994 r. Dokonał jej ówczesny ordynariusz tarnowski, ks. bp Józef Życiński. Obecnie kościół jest już w pełni wyposażony. Wystrój wnętrza zaprojektowała inż. arch. Bogdana Drwal, dzięki czemu wszystkie elementy doskonale ze sobą harmonizują. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, patronki parafii, namalowany przez prof. Kowalczyka z ASP w Krakowie. Po bokach usytuowane są płaskorzeźby, przedstawiające sceny Zwiastowania (z lewej) i Narodzenia (z prawej strony obrazu). Nad ołtarzem natomiast góruje rzeźbiony krucyfiks. W mensie ołtarzowej znajdują się relikwie bł. Karoliny Kózki. Okna świątyni wypełnione są pięknymi witrażami, przedstawiającymi sceny z życia Jezusa i Maryi. Zaprojektował je prof. Józef Furdyna. Na ścianach wewnątrz kościoła wiszą drewniane stacje drogi krzyżowej, rzeźbione przez inż. Drwal. Po prawej stronie ołtarza głównego znajduje się kaplica Miłosierdzia Bożego, z obrazem „Jezu, ufam Tobie” pędzla Agnieszki Drwal, córki projektantki. Ponadto są jeszcze dwa konfesjonały, chrzcielnica, organy. Budynek świątyni połączony jest z budynkiem plebanii, wznoszonej równocześnie. Obok kościoła wybudowano dzwonnicę, projektowaną przez inż. Elżbietę Langer.

W 2004 roku ks. Stanisław Janusz został mianowany proboszczem w parafii Czarna (dekanat Dębica Zachód). W jego miejsce proboszczem został ks. Stefan Irla, dotychczasowy doradca metodyczny nauki religii w powiecie dębickim oraz diecezjalny koordynator Odnowy w Duchu Świętym, a obecnie także diecezjalny egzorcysta. Od sierpnia 2005 roku w charakterze rezydenta zamieszkał w parafii ks. Zdzisław Sąsiadek, emerytowany proboszcz parafii Bukowiec, który czynnie zaangażował się w duszpasterstwo parafialne.

W czasie pasterzowania obecnego proboszcza została zmodernizowana plebania, aby mógł w niej zamieszkać drugi kapłan, wybudowano garaże i budynek gospodarczy z dwoma toaletami. Odnowiono także wnętrze kościoła oraz zmieniono ogrzewanie. Kościół posiada także nowoczesne elektroniczne organy.

W 2007 roku przystąpiono do realizacji planów związanych z budową kaplicy cmentarnej. Jej projekt przygotował arch. Maciej Nejman z Tarnowa. Fundamenty wykonały firmy Leszka Budysia i Grzegorza Wróblewskiego.

Nadzorem budowy kaplicy kierował inż. Józef Cupał z Bochni. Natomiast samą budowę kaplicy oraz jej dachu prowadził Andrzej Put z Jodłówki, któremu pomagał parafianin Adam Zelek. Bezinteresowną pracą przy budowie służył także Franciszek Pilch (prace murarskie) oraz Wojciech Sitko (prace ciesielskie). Pozostali parafianie pomagali przychodząc w kolejce do pracy oraz wspierając budowę materialnie. Bezinteresowną pomocą w przywożeniu materiałów budowlanych służyły krzeczowskie firmy transportowe: Józefa Bieleckiego i Jarosława Struzika. W prace przy budowie oraz jej finansowanie zaangażowało się około 80% parafian. Całość budowy finansowana była wyłącznie z ofiar parafian. Jednorazową ofiarę na budowę złożyła też firma pogrzebowa p. Nowaka. Wnętrze kaplicy zostało wytynkowane przez firmę Andrzeja Moląga z Krzeczowa oraz wymalowane przez Jana Franczaka ze Starej Wsi k. Limanowej. Posadzkę w kaplicy położył Jerzy Słonina, a ołtarz i ambonkę wykonał z marmuru Mieczysław Smolik. Kaplica posiada chłodnię, którą po bardzo niskiej cenie wykonała firma Mavi, której współwłaścicielem jest były mieszkaniec Krzeczowa Marek Piszczek.

Kaplica została przykryta szwedzką blachą trapezową. Przy tej pracy z pełnym zaangażowaniem oraz całkowicie bezinteresownie pracowali blacharze z Krzeczowa, którzy ofiarowali w tym celu część swego urlopu. Byli to: Roman Brzeziński, Marek Starma, Edward Kamiński, Hieronim i Witold Kurek. Po zakończeniu prac blacharskich zostało wykonane odgromienie przez Grzegorza Wróblewskiego i Mariana Wojewodę.

Zewnętrzną elewację kaplicy wykonała firma Krzysztofa Wygody z Krzeczowa. Obejście przy kaplicy (kostka brukowa) zostało wykonane przez Jerzego Wolnika i jego współpracowników, natomiast krzyże oraz barierki dla niepełnosprawnych zrobił Paweł Merecik. Instalacja wodno-kanalizacyjna wykonana została przez Mariana Nalepę oraz Grzegorza Wróblewskiego. Ten ostatni wykonał także odwodnienie kaplicy. Rodzina Grzegorza Wróblewskiego ufundowała również dzwony do kaplicy (św, Jan Paweł II, św. Franciszek). Poświęcenie kaplicy oraz jej oddanie do użytku planowane jest na rok 2015 (zdjęcia z budowy kaplicy można obejrzeć w galerii ).

Oprócz powyższych inwestycji, w parafii powstał parking koło kościoła. Planowane jest jego powiększenie dzięki działce, ofiarowanej na rzecz parafii przez rodzinę Wszołków.

W parafii funkcjonują liczne grupy: jest Dziewczęca Służba Maryjna, kandydaci na ministrantów, ministranci, lektorzy, młodzieżowy zespól muzyczny, Kolędnicy Misyjni. Istnieje Akcja Katolicka, Parafialny Oddział Caritas, Odnowa w Duchu Świętym, Rycerstwo Niepokalanej, Adopcja Dziecka Poczętego. Jest również 19 róż różańcowych ojców i matek.

Msze święte w parafii odprawiane są codziennie: w poniedziałki, środy i piątki o godz. 18.00 (w czasie zimowym o godz. 17.00), we wtorki, czwartki i soboty o 7.00. W niedziele i święta: o 8.00, 10.30, i 15.00. Odpust parafialny przypada w niedzielę po 27 czerwca.