Sakrament Chrztu Świętego

Chrzest dziecka powinien się odbyć w kościele parafialnym, w niedzielę w obecności wspólnoty parafialnej w ciągu miesiąca po urodzeniu. W niebezpieczeństwie choroby dziecka w innym czasie, po wcześniejszym uzgodnieniu w kancelarii parafialnej.

Przy zgłoszeniu należy przedstawić w kancelarii parafialnej:

  1. akt urodzenia dziecka z USC;
  2. akt ślubu kościelnego rodziców – jeżeli ślub zawierali w innej parafii;
  3. w przypadku, gdy dziecko jest spoza parafii, wymagane jest pisemne pozwolenie od własnego proboszcza;

Rodzicami chrzestnymi mogą być:

  • wierzący i praktykujący katolicy po ukończeniu 16 roku życia
  • bierzmowani
  • małżonkowie po zawarciu ślubu kościelnego
  • uczniowie szkół średnich – uczęszczający na religię

Rodzice Chrzestni, którzy mieszkają w innej parafii winni dostarczyć zaświadczenie ze swojej parafii, że są godni zaszczytu bycia rodzicem chrzestnym.

Chrystus naucza: „Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i z Bucha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego” (J 3, 5) i wzywa: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie” (Mk 10, 14). Zaszczytnym prawem i obowiązkiem rodziców jest przedstawienie dziecka Kościołowi, aby przez sakrament chrztu weszło do wspólnoty zbawionych, a oczyszczone z grzechu pierworodnego, stało się przybranym dzieckiem Boga i uczestnikiem życia Bożego w Chrystusie.

W związku ze chrztem dzieci Kościół podaje następujące wskazania i przepisy:

  1. Chrzest dziecka powinien się odbyć w kościele parafialnym w ciągu miesiąca po urodzeniu.
  2. Jeśli dziecko znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci, ma być bezzwłocznie ochrzczone przy użyciu skróconego obrzędu. Gdy dziecko tak ochrzczone wyzdrowieje, rodzice przynoszą je do świątyni parafialnej, by je w obrzędzie liturgicznym przedstawić Kościołowi, otrzymać błogosławieństwo i spisać akt chrztu.
  3. W obrzędzie chrztu w kościele powinni wziąć udział, jeśli to możliwe, ojciec i matka dziecka, ponieważ mają do spełnienia ważne zadania i czynności liturgiczne:
    • publicznie proszą o chrzest dziecka,
    • kreślą znak krzyża na czole dziecka,
    • odrzekają się Szatana i składają wyznanie swojej wiary oraz otrzymują specjalne błogosławieństwo.
    • Matka zaś niesie swoje dziecko do chrzcielnicy.
  4. Dla każdego dziecka rodzice wybierają chrzestnych: ojca i matkę. Chrzestni są przedstawicielami duchowej rodziny dziecka i reprezentują Kościół, w razie potrzeby mają wspierać rodziców w wychowaniu dziecka w wierze i zasadach moralności chrześcijańskiej. Składają oni podczas liturgii wyznanie wiary i dlatego na chrzestnych nie można wybierać osób, które mogą szczerze złożyć tego wyznania. Chrzestni powinni posiadać następujące przymioty:
    • wystarczającą dojrzałość do pełnienia swego zadania i ukończonych 16 lat;
    • dojrzałość nadprzyrodzoną, a więc przyjęcie sakramentów chrztu, bierzmowania i Eucharystii;
    • przynależność-do Kościoła Katolickiego i życie zgodne z wiarą. Chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego, a także ci z młodzieży, którzy nie uczęszczają na katechizacje.

Ojciec chrzestny nabywa dla dziecka świecę chrzcielną, zaś matka chrzestna przygotowuje symboliczną białą szatę. Te symbole, będące zarazem pamiątką chrztu, chrzestni, przynoszą do kościoła na liturgię chrztu.

  1. Chrzest dziecka powinien się odbywać zazwyczaj w niedzielę w dniu, w którym Kościół wspomina Zmartwychwstanie Pana. Należy dostosować się do godziny wyznaczonej na udzielanie chrztu.
  2. Rodzice mają obowiązek zgłosić dziecko w biurze parafialnym przynajmniej na dwa tygodnie przed zamierzonym dniem chrztu, aby omówić z duszpasterzem sprawy związane z udzieleniem sakramentu, przedstawić chrzestnych i spisać akt chrztu. Jeśli to możliwe, niech przyjdą z nimi również rodzice chrzestni.
  3. Akt chrztu dziecka spisuje się według danych zawartych w metryce Urzędu Stanu Cywilnego, której odpis należy przedstawić duszpasterzowi. Niech więc rodzice już wcześniej wybiorą dla swych dzieci imiona, (przynajmniej jedno), które będą świadczyć o ich przynależności do Kościoła, to znaczy imiona świętych lub błogosławionych.
  4. Przyjęcie, które rodzice urządzają dla chrzestnych, rodziny i przyjaciół na znak radości, że ich dziecko narodziło się w Chrystusie przez chrzest do życia wiecznego, musi mieć chrześcijański charakter i powinno być bezalkoholowe. Niech wszyscy uczestnicy przyjęcia pamiętają, że wśród nich obecny jest Chrystus, który zamieszkał przez Ducha świętego w nowo ochrzczonym dziecku.
  5. Aby chrzest swego dziecka przeżyć w duchu wdzięczności Bogu za Jego wielki dar i zjednoczyć się z uświęconym przez chrzest dzieckiem w miłości i łasce Chrystusa, rodzice, oczyszczeni w sakramencie pokuty, powinni przystąpić w dniu chrztu do Komunii św. Niech uczynią to również chrzestni, członkowie rodziny i przyjaciele, biorący udział w uroczystości.
  6. Po udzieleniu chrztu, rodzice dziecka, wdzięczni Bogu i wierni podjętym zadaniom, mają obowiązek doprowadzić dziecko do poznania Boga, nauczyć je modlitwy, posyłać na katechizację i przygotować do uczestnictwa w Eucharystii i przyjęcia bierzmowania.
    Zaleca się, aby w rocznicę chrztu św., rodzice dziecka i chrzestni przyszli z dzieckiem do kościoła na Mszę św. i przystąpił i w jego intencji do Komunii św. Po Mszy św. kapłan może udzielić dziecku specjalnego błogosławieństwa, aby wzrastając w latach, w mądrości i łasce, mogło zawsze podobać się Bogu i ludziom.
  7. W-wa 4. Zam. H. 31. III. 1971. 7000. R-33.

Sytuacje wyjątkowe:

Wychowanie w wierze oznacza: doprowadzenie dziecka do świadomej przyjaźni z Chrystusem, a to dokonuje się przez: przekazanie dziecku podstawowych prawd wiary i zasad moralności głoszonych przez Kościół katolicki, a przede wszystkim nauczenie dziecka modlitwy, włączenie go w życie wspólnoty katolickiej (Msza św. niedzielna), posyłanie na naukę religii, doprowadzenie do pełnego udziału w Eucharystii i do przyjęcia sakramentu bierzmowania oraz wprowadzenie w dojrzałe i odpowiedzialne życie chrześcijanina.

W związku z możliwością zaistnienia różnych sytuacji duszpasterskich ustala się:

  1. Nie udzielać sakramentu chrztu św. małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców (opiekunów), lub wbrew ich woli.
  2. Jeśli rodzice dziecka poprzestają na małżeństwie cywilnym, duszpasterz powinien starać się o doprowadzenie ich do zawarcia małżeństwa sakramentalnego przed chrztem dziecka. W przypadku wyraźnej odmowy, należy żądać na piśmie oświadczenia od rodziców dziecka i chrzestnych, że zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej. Również w wypadku, gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych, należy żądać takiego oświadczenia.
  3. Jeśli jedno z rodziców dziecka jest wierzące, a drugie nie, dziecku należy udzielić chrztu.
  4. W zetknięciu się z trudnymi lub zawikłanymi problemami z zakresu chrztu, duszpasterz, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem za owoce łaski tego sakramentu, powinien w poszczególne wypadki dokładnie wnikać, rozpatrzyć je, a następnie podjąć odpowiednią decyzję, lub w razie potrzeby zwrócić się do Ordynariusza.

(Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzielaniu sakramentu chrztu świętego dzieciom)